Aan:                      College van burgemeester en wethouders van Groningen

T.a.v.                    Mevrouw I. Jongman

Datum:                11 februari 2020

Ons kenmerk:   CRA 2020-04

 

Onderwerp:      Verklaring  over negatieve gevolgen harmonisatie Wmo

 

Geacht college,

Een jaar geleden werd het coalitieakkoord van het huidige college gepresenteerd. Met direct in de eerste alinea van de inleiding uiterst betekenisvolle woorden over een inclusieve samenleving:

“Voor deze coalitie is leefkwaliteit het kernbegrip. Het is de kunst om deze – al hooggewaardeerde – leefkwaliteit op z’n minst op peil te houden. En beter nog: te zorgen dat nog meer mensen ervan profiteren. Onze samenleving is inclusief; we willen dat iedereen binnen onze gemeente de kans krijgt om mee te doen, zich gezien weet en zich thuis voelt.”

We zijn een jaar verder en in het kader van harmonisatie van diverse regelingen zien we wat dat het college haar kernbegrip over de leefkwaliteit voor mensen met een chronische ziekte of beperking niet waarmaakt maar daarentegen uitkleedt.

Voor kwetsbare groepen staat de leefkwaliteit zwaar onder druk. Onder de noemer harmonisatie wordt eerst en vooral een bezuiniging doorgevoerd. Bezuiniging is dus hier het kernbegrip, niet de leefkwaliteit. Die leefkwaliteit is daaraan ondergeschikt. We zien dat bij de huishoudelijke hulp, we zien dat nu weer bij het vaststellen van een nieuwe regeling voor het WMO-vervoer.

De bewegingsvrijheid van mensen die aangewezen zijn op het collectief vervoer wordt nog verder ingeperkt; het huidige gebruik wordt op beschamende wijze verwoord; door de wethouder met haar opmerking over het potje appelmoes, maar ook in de collegebrief is sprake van een preventieve maatregel om het prijs bewustzijn bij de gebruikers te bevorderen. Het college is hiermee denigrerend en betuttelend en laat zien dat ze vervreemd is van de werkelijke praktijk.

Want het is geen pretje en zeker geen luxe als je met de WMO-taxi ergens heen moet. Extra vroeg bestellen zodat je in ieder geval op tijd bent met als gevolg dat je òf lang zit te wachten tot hij komt òf veel eerder dan afgesproken op de plaats van bestemming bent. Waar misschien nog niet eens op je gerekend is. Want het gaat niet om een vergeten potje appelmoes, maar om een afspraak met een zorgaanbieder, familiebezoek, bezoek aan een concert, cursus of andere activiteit.

Reizen met de WMO-taxi en/of noodzakelijke huishoudelijke hulp zijn voorwaarden om de leefkwaliteit – het kernbegrip in het coalitieakkoord, zoals we lazen – van mensen in een kwetsbare positie te waarborgen. Om ook hen de gelegenheid te bieden om op hun eigen wijze te kunnen en willen participeren. Zonder betutteling. Zonder verdere inperking van bewegingsvrijheid. Zonder dat mensen verplicht worden om weer met de billen bloot aan de keukentafel te zitten en zich weer te moeten verantwoorden voor zaken die geen enkele andere burger hoeft te doen. Want dat staat toch ook in het VN-verdrag dat de gemeente nog maar enkele jaren geleden omarmde?

Het VN-verdrag waarin de rechten van personen met een handicap is vastgelegd, bepaalt o.a. dat

“overheden alle effectieve maatregelen om de persoonlijke mobiliteit van personen met een handicap met de grootst mogelijke mate van zelfstandigheid te waarborgen” bijvoorbeeld door:

– “De persoonlijke mobiliteit van personen met een handicap te faciliteren op de wijze en op het tijdstip van hun keuze en tegen een betaalbare prijs”.

 Het zou de gemeente sieren als ze tot een voortschrijdend inzicht komt en de exorbitante bezuinigingen op Wmo voorzieningen inperkt en terugdraait om de leefkwaliteit van de mensen die aangewezen zijn op Wmo-voorzieningen op peil te houden.

 

Met vriendelijke groet,

Hans Alderkamp

Voorzitter a.i. Cliëntenraad Werk & Inkomen

 

I.a.a.

Gemeenteraad van Groningen

Aaldert van Lingen (directiecontact)

Adviesraden Sociaal Domein Haren en Ten Boer