Van dvhn.nl (Dagblad v/h Noorden) van 4 december 2017:

De vergoedingen die arme kinderen krijgen voor laptops, schoolreisjes, kleding of een fiets zijn slechts ‘pleisters’. Het leven van de kinderen verbetert pas echt als ze het thuis beter krijgen, zo blijkt uit onderzoek van de Kinderombudsvrouw.

,,Ze hebben elke dag weer enorme stress over de slechte financiële situatie van hun ouders’’, concludeert Kinderombudsvrouw Margrite Kalverboer in het rapport Alle kinderen glansrijk, dat dinsdag verschijnt.

Voor het eerst is uitgebreid onderzoek gedaan naar hoe kinderen uit arme gezinnen hun leefsituatie ervaren. Daaruit blijkt dat ze continu bezig zijn met de situatie van hun ouders en welke keuzes ze kunnen maken. ,,Ze kunnen niet meer vooruit denken. Deze kinderen zien hun ouders de hele dag folders uitpluizen om te zien waar ze het beste eten kunnen halen’’, aldus de uit Groningen afkomstige Kalverboer.

Prikkelbaar

De kinderen voelen continu financiële druk, maar ervaren ook minder liefde en aandacht van hun ouders. Ze merken dat hun vader en moeder veel aan hun hoofd hebben doordat ze niet weten hoe ze de eindjes aan elkaar moeten knopen. In sommige situaties zijn de ouders hun baan kwijtgeraakt, is één ouder ziek geworden of arbeidsongeschikt geraakt. De consequentie is dat ze prikkelbaar zijn en zich minder bekommeren om het wel en wee van hun kinderen.

In gemeenten gaan tientallen miljoenen euro’s naar armoedebeleid. Kinderen kunnen onder meer een vergoeding krijgen voor sporten, de schoolreis en voor schoolspullen. Maar dat zijn slechts pleisters die gemeenten plakken, constateert Kalverboer. ,,Dan gaat zo’n kind mee op schoolreis, maar heeft het geen zakgeld om iets te kopen, terwijl vriendjes en vriendinnetjes dat wel doen. Zo blijft een vorm van uitsluiting bestaan. En als een gekregen laptop kapot gaat, is er niemand die de reparatie betaalt.’’

Pas geholpen als de thuissituatie verbetert

Er bestaan zoveel potjes en vergoedingen, dat het voor gezinnen volstrekt onduidelijk is waar ze kunnen aankloppen en aan welke eisen ze moeten voldoen. De Kinderombudsvrouw vindt dat gemeenten beter naar de gehele situatie van een gezin moeten kijken.

Die kinderen zijn pas geholpen als de thuissituatie verbetert, zegt Kalverboer. ,,Kinderen ervaren niet minder armoede door alles wat ze nu krijgen. Kijk naar wat ouders nodig hebben om uit de slechte financiële situatie te komen. Kijk naar wat kinderen nodig hebben om beter te functioneren en zich veilig te voelen. En kijk ook naar de buurten waarin die kinderen wonen. Pak dat allemaal tegelijkertijd aan.’’